Friedrich Nietzsche Wola mocy by adam xyz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Naukowość: czy jest ona li tylko tresurą i stroną zewnętrzną, czy te\ ostatecznymrezultatem długotrwałej karności i w yć w i c z eni a m or a l n e go : w pierwszym wypadkuprzestaje działać natychmiast, gdy instynkt mówi (np.instynkt religijny lub instynkt pojęcia124obowiązku); w drugim wypadku zajmuje ona miejsce tych instynktów i nie dopuszcza ich ju\,odczuwa je jako niechlujność i uwodzenia.244.Walka przeciwko Sokratesowi, Platonowi, przeciwko wszystkim szkołom sokratycznymwynika z głębokiego instynktu, \e człowieka nie czyni się lepszym, gdy cnotę przedstawia musię jako dowodną i wymagającą dowodów.Ostatecznie jest to ten lichy fakt, \e instynktagonalny zniewolił wszystkich tych urodzonych dialektyków do tego, \eby o s o bis t ąs w oj ą z do ln oś ć uświetniać jako w ł a ś c iw o ś ć n aj w y\ sz ą i wszelkie inne dobroprzedstawiać jako przez nią uwarunkowane.A n t yn a u k o w y duch całej tej "filozofii": o n ac h c e mi e ć sł usz ność.245.To jest nadzwyczajne.Od samego początku filozofii greckiej widzimy walkę przeciwkowiedzy, prowadzoną środkami teorii poznania, resp.sceptycyzmu: i na co? Zawsze nakorzyść moralności.(nienawiść do fizyków i lekarzy).Sokrates, Arystyp, megarejczycy,cynicy, Epikur, Pyrron szturm generalny przeciwko poznaniu na korzyść m o r al no śc i.(nienawiść tak\e i do dialektyki).Pozostaje problem: zbli\ają się do sofistyki, \eby pozbyć sięwiedzy.Z drugiej strony wszyscy fizycy są na tyle ujarzmieni, \e przyjmują do swychfundamentów teorię prawdy, prawdziwego bytu: np.atom, cztery \ywioły (s t a wi a ni eo b ok s i ebi e tego, co istnieje, \eby wyjaśnić wartość i zmianę ).Głoszenie pogardy dlao bi e kt yw n o ś c i w zainteresowaniu: powrót do zainteresowania praktycznego, do osobistejpo\yteczności wszelkiego poznania.Walka przeciwko wiedzy kieruje się przeciwko: 1) jej patosowi (obiektywności), 2) jejśrodkom (tzn.przeciwko jej mo\liwości), 3) przeciwko jej rezultatom (jako dziecinnym).Jest to ta sama walka, którą K o ś ci ół toczy pózniej pod mianem pobo\ności: dziedziczyon całe antyczne uzbrojenie do walki.Teoria poznania odgrywa przy tym tę samą rolę, co uKanta, co i u Hindusów.Nie ma się ochoty zawracać sobie tym głowy: chce się być wolnymw wyborze swojej "drogi".Przeciwko czemu bronią się oni właściwie? Przeciwko zobowiązaniu, przeciwkoustawodawstwu, przeciwko przymusowej potrzebie pójścia ręka w rękę: zdaje mi się, \e się tozowie w ol no ś ci ą.W tym wyra\a się d�cadence: instynkt solidarności jest tak zwyrodniały, \e solidarnośćodczuwa się jako t yr a n i ę: nie chcą oni \adnego autorytetu, \adnej solidarności, \adnegowcielenia do szeregu i nieskończonej powolności ruchu.Nienawidzą postępowania krok zakrokiem, tego tempa wiedzy, nienawidzą tej niechęci do dobicia do brzegu, tego długiegooddechu, tej osobistej indyferencji człowieka nauki.125246.P ro bl em f il oz o f a i c z ł o wi e k a n au ki. Wpływ wieku; przyzwyczajeniadepresyjne (siedzący tryb \ycia � la Kant; przepracowanie, niedostateczne od\ywianiemózgu; czytanie).Rzecz bardziej istotna: czy sam kierunek, zmierzający do takiejo gó l n oś ci nie jest ju\ aby symtpomem d�cadence; o b i e kt yw n o ś ć jako r o z bi e\ n oś ćw o l i.Ju\ w zało\eniu wymaga to wielkiej obojętności względem silnych popędów: pewnegorodzaju izolacji, wyjątkowego stanowiska, oporu przeciwko popędom normalnym.Typ: oderwanie się od m i ej s c a ro dz in n e go ; w coraz szersze koła; rosnący egzotyzm;unikanie starych imperatywów; nawet to ustawiczne pytanie "dokąd?" ("szczęście") jestznakiem w ył ą c z en i a z form organizacji, wybuchem.Problem: czy człowiek n a uk i jest aby bardziej symptomem d�cadence ani\eli filozof:jako c a ło ś ć nie jest on oderwany; tylko c z ęś ć jego jest całkowicie poświęconapoznawaniu, wytresowana na pewien kąt i optykę jemu potrzeba w s z ys tki c h cnót silnejrasy i zdrowia; potrzeba mu wielkiej surowości, męskości, roztropności.Jest on raczejsymptomem wysokiej wielorakości kultury ani\eli jej znu\enia.Uczony-d e k ad e nt jest touczony l i c h y.Gdy natomiast filozof-dekadent uchodził, przynajmniej dotychczas, zatypowego filozofa.247.Co w fi loz o f i e j e st z a co f an e? To, \e sw o je jakości głosi on jako konieczne ijedyne, jako wiodące do osiągnięcia "najwy\szego dobra" (np.dialektykę, jak Platon).śewszystkim gatunkom człowieka ka\e wznosić się gradatim do s w e go typu jakonajwy\szego.śe lekcewa\y to, co skądinąd wysoko jest cenione, \e otwiera przepaść międzynajwy\szymi k a p ł ań ski mi a św ie c kim i wartościami.śe w i e , co jest prawdą, co jestBogiem, co jest celem, co jest drogą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum